D ♥ enizz `den özel resimli şiirler

[Asi]

SEN MİYDİN

Yoksa bir hayal miydi gözlerin?
Yaprakları yırtılmış bir roman mıydın sen?
Gözyaşı sen miydin?
Acı dedikleri şey sen miydin?
Sana mı ağlıyordu bütün sevenler?
Sinemalarda dram diye izlediğim,
Kimsesiz üşüyen aç çocuk sen miydin?
Bir ihtiyar tarihinde senimi anlatıyordu ağlarken?
Çıkan tüm yangınlar yüreğinde,
Yapılan tüm savaşlar beyninde miydi?
Uçurum sen miydin?

Yorulup oturduğum ağaç gölgesi,
İçimde dinmeyen özlem sen miydin?
Rengarenk çiçeklerin hayat veren kokusu muydun sen?
Sevda dedikleri şey sen miydin?
Rüzgar mıydın sen, amansız esen?
Yağmur muydun, en olmadık anda sırılsıklam eden?
Apansız geliveren sen miydin?
Yine öyle...
Apansız...
Gelemezmisin?

[Asi]

DuDaKLaRıNDa UYuT BeNi





Ben seni güneşin sarılığı,
Yapraklara düştüğünde sevdim..
Gözlerinde,
Bu kadar yakamozu nerden bulmuştun
Dudakların, goncayı andırıyordu.
Tanrım! Kimdin sen?
Neden ilkbahar kokuyordun?





Ben seni bu küçük şehirde,
Bir sigara içimi bile kalmadığın,
Ayaküstü sohbetlerde sevdim.
Saçların rüzgârla sevişiyordu.





Ben seni, başka şehirlere uğurlarken
Dinlenme tesislerinde verilen
Yirmi dakikalık,
Otobüs molalarında sevdim.
Sabahın serinliği tenine düşmüştü,
Ürperiyordun.





Ben seni uzunca bir günü
Baş başa paylaştığımız saatlerde
Bir havuz başında, cips yerken sevdim.
Hatırlıyor musun?
O gün ilk defa siyah giyiyordun.





Ben seni, bir akşam üstü
Onurlu bir şekilde
Ardına bakmadan giderken sevdim.
Yoldan geçen yayalar
Sırf bayandı diye yol verdiğimi sanıp,
Bana kızıp darılmıştın.
Tanrım! Beni kıskanıyordun.





Ben seni, yüreğini avuçlarıma verip
Gözlerini kapattığında, sevdim.
Alnımda cehennem çizgileri çoğalırken
Sımsıcak varlığınla, bedenimi saran ateşe inat
Heyecandan titreyen yüreğinle
Sen ellerimde çiçek açıyordun
Cennet oluyordun.






Ben seni,
Mesai saatleri arasına sıkıştırılmış,
Hastane ziyaretlerinde sevdim.
Doktorların,
"Ölümcül olabilir" diye koydukları teşhise inat.
Sen bana can oluyor,
Yaşam oluyordun.





Ben seni,
Hasretinin beni yorduğu zamanlarda,
Her buluşmamızda,
Gözlerinle gözlerime yazdığın,
"Seni seviyorum" ve
"Seni çok özledim "cümleleriyle sevdim.
Yine son görüşmemizde
"Kendine iyi bak!" derken!
İsyan edercesine veda saatlerine,
Köşeyi dönünceye kadar,
Geriye dönüp dönüp bakmalarında sevdim.





Sabahlarda sevdim seni,
Akşamlarda sevdim.
Uykularımı böldüğün gecelerde
İçtiğim sigaralarda sevdim.
Şiirlerde sevdim seni,
Türkülerde sevdim,şarkılarda sevdim.
Hepsi seni anlatıyor "Gidersen" diyordu
Ve sanki hepsini sen okuyordun.





Şimdi yine uzaktasın,
Zaten ben seni yokluğunla sevdim.
Hiç azalmadı bende sevgin,
Hala akşam güneşi kızıllığında,
Uykusuz bıraktığın gözlerim.
Biliyorum sende özledin,
Darılmaların, kızmaların
Kırılganlığın bu yüzden.





Ben seni aslında ilk defa
Eylül biterken sevdim..
Takvimler 27'yi gösteriyordu..
Kaleminin elbiseni maviye boyadığı o gün ..
Bütün yasaklara rağmen ,
Yüreğime damla damla yazılmıştın.
İsmini özgürce haykıramazdı dudaklarım.
İşte bu yüzden
mavi olmalıydı adın.





Ben seni, eğer bilseydim
Hiç olmayacağın yarınlarda da seveceğim.
Seni gördüğüm o an saatime bakar,
Yüreğime düşüşünü
Kendime milat yapardım..






Şimdi yüreğimi,sensizliğe alıştırıyorum,
Ama hasretin dayanılmaz acılarına,
Yenilirde karşılaşırsak bir gün.
Yokluğunla çaldığın gecelerimden
Bana uyku borcun var.
Uykusuzum...
.......
---"Dudaklarında uyut beni"---

[Mavi]

Sen harihasın bitanem emeğine sağlık balımm

[Asi]

Soluk Soluğa



Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
Ama atıldı yine de serüvenlere
Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı.


Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
- ki onlar daima birer yalnızdılar


Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup
Gitmişti o kentten anımsamıyor artık
Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala

Sürüp gider mi ilk öpüşmenin esrikliği
Gizlice buluşmaya gelen ve ölürcesine
Korkular geçiren o kız nerededir şimdi


Sensiz olursam yaşayamam diyen
O liseli kız hangi kentte kaldı

Ve o sarışın
O afeti devran bekler mi hala
Atlas yataklara sererek yaşamanın anlamını


Üşüten bir acıydı belki her ayrılık
Her yolculuk yangınların başladığı yereydi
Ama vakti olmadı hesabını tutmaya
Aşkların, ayrılıkların ve acıların

İstese de kalamazdı vakti gelince
Geyik sesleri yankılanınca yamaçlarda
Yürek burkulması ve hüzün ve keder


Aralıksız doldururdu acıların bohçasını
Dudaklarında öpüşlerin gül esmerliği
İçinde kıpırdanıp durur ufuk çizgisi

Ay bile soğuktur o zaman
Bir buz parçasıdır
Çaresiz çıkılacaktır o yolculuklara
Ki bir ömrün karşılığıdır serüvenler
Biraz da serüvendi yaşamak
Belki yatkındı büyük yolculuklara
Ki serüvenler daima büyük aşklar
Ve büyük yolculuklarla başlar


Anıları aşkları ve bir kenti
Bırakıp gidebilirdi apansız
Apansız başlardı yolculuklar
Hangi saatinde olursa günün


Ve hep kar yağardı nedense
Durmadan kar yağardı yol boyunca
Ve nasılsa yok olup giderdi hüzün


Kent görünmez olunca arkada
Ne bir veda sözcüğü dökülürdü dudaklarından
Ne de dönüp bakardı geriye bir kez olsun


Ne zaman yollara düşse biterdi acılar
Gül yüzlü sular fışkırırdı toprağın karnından
Kavaklarsa oynak bir çingene kızı
Her kıpırdanışında açılıverir uzun ince bacakları


Mekan tutmak ve her akşam aynı ufukta
Güneşin batışını seyretmek ölümdür biraz
Ölümdür biraz hep aynı yatakta
Aynı kadınla sevişerek sabaha varmak


Kitapları hep aynı raflara sıralamak
Aynı eşyayı kullanmak eskimektir biraz
Soluk soluğa yaşamalı insan
Her sabah yeni bir şeyler görebilmeli
Ve cehenneme dönse de bir ömür
Mutlaka bir şeyler değişmeli her/gün


Ey o büyük yolculukların ürperten heyecanı
Okyanus dalgalarının sesleriyle dol bu ömre

[Asi]

Ölüme ve aşka durmadan kement atan
Serüvenlerle geçsin yaşamak


Buz tutmuş bir dünya ortasında
Yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla
Önünde dağlar, uçurumlar

Sarsılan gök, yarılan toprak
Çelik uğultularla burgaçlanırken
Yaşamak işte öylesine kucaklardı onu


Ve her nasılsa keklik sekişli
Bir aşkın sevinci dolardı yüreğine
Çıkarıp atardı o zaman deli bir ırmağa
Ne kalmışsa bir önceki serüvenden


Soluk soluğa yaşadı kentleri, aşkları
Bağlanacak kadar kalmadı hiçbirinde
Pervasız bir acemi, bir çılgın
Soyu tükenen bir bilgeydi belki de...


O yalnız kaybetmesini öğrendi ömründe
Avucundan dökülen kum taneleriydi her şey
Ne bir serseriydi ne de yılgın bir savaşçı


Ama kendi kafasıyla düşünen ve hakkında
Ölüm fermanları çıkartılan biriydi belki
Sevince deli gibi severdi
Pervasız severdi sevince


Dövüşmek ancak ona yakışırdı
Ona yakışırdı aşklar ve yolculuklar
Yoktu bağlandığı herhangi bir şey
Bulutlar gibi çekilip giderdi seslerin arasından


Ne bilir ömrün değerini bir çılgın
Yalnızca kendini yaşamayı nereden bilebilir
Ve başarısız eylemler çağında o
Kaçabilir mi binlerce kez ölmekten


Yerleşik yargıları olmadı hiç
Kurmadı güzel gelecek düşleri
Nerede bir yangın, nerede tehlike
O mutlaka oradaydı birdenbire


Dinsizdi, özgür sayılırdı belki
Ama bağlanmazdı özgürlüğe de
Hiçbir yerde yeterinden çok kalmadı

Beklemedi anılar sarnıcının dolmasını
Şikayetsiz yaşadı yaşadığı her günü
Yoktu yüreğinde pişmanlıkların izi


Ayrıntıların izi kalmamış artık
Üst üste yaşanmakta ayrılıklar
Ve bir bulut gibi sıyrılıp gidilmiştir
Dağların, denizlerin üzerinden


Geride kalan ne varsa soluktur şimdi
Titreyen kandiller gibi sönmek üzeredir
O eski konaklar gibidir anılar


Gül bahçeleri, sessiz koru ve orman
Belki sağanak boşanır apansız
Yüzyıllık bir yağmur başlar

Ve sinsi bir hastalığa dönmeden alışkanlıklar
Yok olup gider her şey, belki kül olur


Hırçın bir okyanustur yürek
Dar gelir ufuk ve mutluluklar çevreni
Anılarsa birer çıban izidir
Yaşanmaz onların ölgün gölgesinde


Durgun bir su gibi aktı mı yaşamak
Ve zaman uysal bir kısrak gibi dinginleşti mi
Anısız kalınmıyor artık ne yapılsa
Kuşatıyor yolları, aşkı ve ömrü

[Asi]

Bekleyişleri kemiren çakal sesleri
Oysa bütün köprüler yakılmalı ayrılık vakti
Ve herhangi bir şeyle eşit olmaksızın

Yollara düşülmeli habersiz ve sessiz
Çürük bir diş gibi kanırtıp kentleri
Dünyanın ağzını kanlar içinde bırakmalı


Bir ömrün olgunlaştıramayacağı
acemilikler toplamı ve bir çılgın
boyun eğmedi kendine bile
seçme zorunda kalmadı yaşamayı


nasıl bağlanmadıysa yere ve zamana
bağlanmadı kendine de ömür boyu
dağlara tırmana atlar gibi
soluk soluğa yaşamak istedi dünyayı


bir şahin gibi bulutlara kurdu
dumanlı sevdaların yörük çadırını
sıradan bir gezgin değildi hiç

dövüşür gibi yaşadı yolculukları
belki korkusuz sayılmazdı büsbütün
korkardı korkulara düşmekten zaman zaman


ve bütün gemileri yakıp
yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla
mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri
umutlardansa nefret etti daima


hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
ama atıldı yine de serüvenlere


pervasız bir acemi
soyu tükenen bir bilgeydi belki de


Ama bir şey vardı yine de
Başarısız ihtilallerden kendine kalan

[Asi]

Sen harihasın bitanem emeğine sağlık balımm

aşkım..sende harikasın

[Asi]

Benden ayrilip tek basina kalinca,
Acilarin,dertlerin cogalinca,
Sende beni birgün anlayacaksin,


Iste o zaman AGLAYACAKSIN.



Eski albümlerde beni arayacaksin,
Sararmis bir resimde olacak,
Gözlerin yasla dolu dolu bakacaksin,


Iste o zaman AGLAYACAKSIN




Her gece yarisi titreyerek uyanacaksin,
Yaptiklarin aklina gelecek,
Neler yaptigini anlayacaksin,


Iste o zaman AGLAYACAKSIN



Gün gelir oturursun nikah masasina,
Mutluluk hayaliyle atsanda imza,
Beyazlar icinde yapacagin o ilk dansda,


Ben gelecegim aklina iste o zaman AGLAYACAKSIN